Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Einstein και . . .

Einstein και Lorentz

Προς μεγάλη απογοήτευση του Αϊνστάιν. ο Λόρεντς έβλεπε την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας ως μία εναλλακτική μορφή της δικής του θεωρίας για το ηλεκτρόνιο όπου δεν υπήρχε η Σχετικότητα του χρόνου.

ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΟΙ ΔΥΟ ΘΕΩΡΙΕΣ,

ΑΠΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ, ΗΤΑΝ ΤΑΥΤΟΣΗΜΕΣ

ΔΕΝ ΙΣΧΥΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ.

x΄ = γ( x – υt) y΄ = y z΄ = z t΄= γ(t – υx/c² ) γ = 1/ (Ö1- υ²/c²)

Παρόλα αυτά ο Λόρεντς υποστήριξε και με τον τρόπο του ενέπνευσε τον Αϊνστάιν να γενικεύσει την Ειδική Σχετικότητα.

Ο Λόρεντς υπήρξε η μοναδική πηγή έμπνευσης του Αϊνστάιν αλλά και αυτό συνέβη μετά το 1907. Στη διάρκεια του 1905 ο Αϊνστάιν δεν χρειάστηκε άλλη μούσα εκτός από τον εαυτό του. Είναι σαφές ότι η Μίλεβα δεν έπαιζε πλέον τέτοιο ρόλο.

Einstein και Planck.

Μέσα από υπολογισμούς βασισμένους στον νόμο της ακτινοβολίας του Planck ο Αϊνστάιν έφθασε στο εκπληκτικό γενικό συμπέρασμα ότι το φως μπορεί να είναι ΚΑΙ σωματίδιο αλλά ΚΑΙ κύμα ταυτόχρονα.

Ενώ ο Planck είχε ανακαλύψει κάποιες ιδιομορφίες σχετικά με την ενέργεια της ακτινοβολίας, ο Αϊνστάιν αποφάσισε να διερευνήσει την ίδια τη ΔΟΜΗ της ακτινοβολίας.

Όπως είχε γράψει τον Μάιο του 1905 ο Αϊνστάιν θεωρούσε ότι

«η ιδέα για τα κβάντα φωτός είναι πολύ επαναστατική γιατί συγκρούεται με την καθιερωμένη αναπαράσταση του φωτός». Η αντίληψη ότι το φως είναι κυματική οντότητα είχε εδραιωθεί στη συνείδηση της επιστημονικής κοινότητας όπως και η αντίληψη ότι μία οντότητα είναι είτε κυματικού είτε σωματιδιακού χαρακτήρα. Δεν μπορεί να είναι συγχρόνως και τα δύο. Από την άλλη πλευρά ο Αϊνστάιν ποτέ δεν πίστεψε ότι η Θεωρία της Σχετικότητας ήταν επαναστατική. Τη θεωρούσε μία φυσική προέκταση της νευτωνικής φυσικής

Λέγεται πως ο Planck έκανε δύο μεγάλες ανακαλύψεις στη Φυσική: Το κβάντο ενέργειας και τον Αϊνστάιν.

Max Planck και Albert Einstein, αρκετά χρόνια μετά

Ωστόσο, μολονότι ήταν ο πρώτος επιφανής υποστηρικτής της Σχετικότητας, ο Planck ποτέ δεν δέχτηκε ότι ο Αιθέρας του Λόρεντς ήταν περιττός, ούτε και σταμάτησε να ζητάει περαιτέρω επιστημονικές αποδείξεις για την Αρχή της Σχετικότητας. Δεν ήταν διατεθειμένος να την δει ως αξίωμα. Σε γράμμα του το 1911 ο Αϊνστάιν έγραψε ότι « ο Planck ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΚΙΣΤΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΒΑΝΤΟ». Παρά τις σοβαρές διαφωνίες τους ο Planck έτρεφε τεράστια εκτίμηση στον Αϊνστάιν ως φυσικό.

Einstein και Poincaré

Ο Poincaré και ο Einstein συναντήθηκαν στο πρώτο Συνέδριο Solvey, στις Βρυξέλες το 1911. Θέμα του Συνεδρίου ήταν η δομή του φωτός και οι περισσότεροι φυσικοί είχαν αποδεχθεί τη Θεωρία της Σχετικότητας. Αν και δεν έχει καταγραφεί κάποια συνομιλία τους ο Αϊνστάιν έγραψε αργότερα ότι « ο Πουανκαρέ περιορίστηκε σε μια αρνητική στάση και παρά την οξυδέρκειά του δεν φάνηκε να έχει καταλάβει πολλά για το θέμα». Ωστόσο και παρά τις διαφωνίες τους ο Πουανκαρέ έγραψε ότι « Το μυαλό του κυρίου Αϊνστάιν είναι ένα από τα πιο πρωτότυπα που έχω συναντήσει. Από τη στιγμή όμως που οι αναζητήσεις του στρέφονται προς κάθε κατεύθυνση ορισμένα από τα μονοπάτια που ακολουθεί θα οδηγούν αναπόφευκτα σε αδιέξοδο. Και είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ποτέ δεν περιέλαβε τις ανακοινώσεις του Αϊνστάιν για τη Σχετικότητα στη βιβλιογραφία κάποιας εργασίας του Μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1912 σε ηλικία 58 ετών, ο Πουανκαρέ έβλεπε τη θεωρία του Αϊνστάιν ως μία από τις απόψεις που κυκλοφορούν. Προτιμούσε εκείνη του Lorentz.