Ανακύκλωση εναντίον ανακύκλησης

αλλά έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα

ακόμα δεν την υιοθετήσαμε

Η μέθοδος της ανακύκλωσης του μεταχειρισμένου χαρτιού ξεκινάει στην Ευρώπη το έτος 1774.

Το πρώτο στάδιο της ανακύκλωσης είναι το ξεκαθάρισμα των μελανιών και των ξένων ουσιών από το χαρτί. Στο σημείο αυτό χρησιμοποιούνται διάφορες ουσίες όπως είναι το πυριτικό νάτριο, και το υπεροξείδιο του νατρίου.

Αμέσως μετά ακολουθεί η λεύκανσή του όπου αποκτάται και η ζητούμενη λευκότητα του χαρτιού.

Στο τελευταίο στάδιο παραγωγής της πρώτης ύλης, το χαρτί αλέθεται. Κατά την άλεση διαμορφώνονται και τα χαρακτηριστικά του απέναντι στην υγρασία.

Προτού δοθεί η πρώτη ύλη στη μηχανή για περαιτέρω επεξεργασία προστίθενται διάφορες ποσότητες προσθετικών υλικών οι οποίες προσαρμόζουν την πρώτη ύλη απέναντι στα μελλοντικά χαρακτηριστικά που θέλουμε να έχει το χαρτί.

Στον σχετικό βέβαια διάλογο για την «πανάκεια» της ανακύκλωσης υπάρχει λόγος αλλά και αντίλογος. Και ενώ

ο λόγος εστιάζει στο ενεργειακό κέρδος που προσφέρει στις σύγχρονες υπερκαταναλωτικές κοινωνίες η ανακύκλωση,

ο αντίλογος φέρνει στην επιφάνεια ένα σοβαρό μειονέκτημα. Τη ρύπανση του περιβάλλοντος από τη χρήση χημικών ουσιών κατά το πρώτο στάδιο της διαδικασίας, κατά το ξεκαθάρισμα δηλαδή των μελανιών από το χρησιμοποιημένο χαρτί.

Προβλήματα της νέας ελληνικής.

Στην σύγχρονη ελληνική γλώσσα η ανακύκλωση ανταγωνίζεται την ανακύκληση. Η μία καταγόμενη από το ρήμα ανακυκλόω η άλλη από το ανακυκλέω, χρησιμοποιούνται και οι δύο μολονότι ορισμένοι από τους χρήστες της μιας μαλώνουν τους χρήστες της άλλης. Προς το παρόν και οι δύο γίνονται από τα λεξικά αποδεκτές αν και η ανακύκλωση εμφανίζεται να γεννά ευκολότερα τις δικές της θυγατέρες όπως η ανακυκλωμένο και η ανακυκλώσιμο.

Σήμερα το ανακυκλωμένο χαρτί αποτελεί το 40% της παγκόσμιας παραγωγής της πρώτης ύλης αλλά στην Ελλάδα η κοινωνική αυτή πρακτική δεν έχει υιοθετηθεί από τους καταναλωτές χαρτιού σε μεγάλη κλίμακα και μπορούμε προς το παρόν να πούμε ότι «δεν πάμε και τόσο καλά» , αλλά το παλεύουμε . . .

Εμπειρικά δεδομένα

Ένας τόνος ανακυκλωμένου χαρτιού ισοδυναμεί με τον χαρτοπολτό που παράγεται από 17 δέντρα.

Για την ανακύκλωση χαρτιού απαιτείται 40% λιγότερη ΕΝΕΡΓΕΙΑ σε σχέση με την απαιτούμενη για την παραγωγή χαρτιού από ξύλο.

Μόνο στην ΑΤΤΙΚΗ πετάγονται ι στα σκουπίδια 200.000 τόνοι χαρτιού ετησίως που αποτελούν το 20% του συνόλου των απορριμμάτων.

Για να παρασκευαστεί αυτή η ποσότητα χαρτιού χρειάστηκαν 3.400. 000 δέντρα και 60. 000. 000 τόνο νερού που αντιστοιχούν στο νερό που καλύπτει της ανάγκες των κατοίκων της Αττικής επί 80 ημέρες

Οικολογία και Βιομηχανία.

Ο λόγος και ο αντίλογος