Αγαπητέ Ανδρέα Κασσέτα

Με αφορμή το γράμμα του γιατρού-μαθητή σας Αριστείδη Ξενιτέλη, που έχετε αναρτήσει στην ιστοσελίδα σας, θα ήθελα κι εγώ να "ανιχνεύσω" μερικές αλήθειες που βίωσα ως άνθρωπος-μαθητής δίπλα σας.
        1980-81, Γ₄ Ιωνιδείου Πειραιά, αποφασίζω να παρακολουθήσω το μάθημά σας μαζί με τους συμμαθητές μου Σωτήρη Τριχά και Γιάννη Τσοχατζή, στη Χαριλάου Τρικούπη, ευτυχείς που έκαναν τότε έκθεση και με την Αλόη Σιδέρη.
Aν και στην Ιωνίδειο γινόταν πολύ καλό μάθημα, για 9 μήνες βάζετε πυρκαγιά στο μυαλό και κυρίως στη ψυχή μου . . .

Εκτός από το 13 της Β Λυκείου που έγινε 19,5 στις πανελλήνιες , η οικοδόμηση των εννοιών,η πλήρης περιγραφή των φυσικών φαινομένων και κυρίως το "κτίσιμο" διαφορετικής προσέγγισης της ζωής, με συντροφεύει σα φυλακτό .
       Από την εποχή των "Αντιτετράδιων της Εκπαίδευσης",του "Αναπνέοντας κιμωλία",ως τα "Φυσική διδάσκω", το "Μήλο και το Κουάρκ" και τα τελευταία χρόνια στην ιστοσελίδα σας, παρακολουθώ την αγωνία και τον αγώνα που δίνετε να γίνουμε καλλίτεροι.
      Γιατί πολλοί είναι καθηγητές,αλλά ελάχιστοι πραγματικοί ΔΑΣΚΑΛΟΙ..., με όλα τα γράμματα κεφαλαία !

Νίκος Σέργης 

ΥΓ: Ξέρω ότι δεν σας αρέσουν ούτε ο πληθυντικός,ούτε τα μεγάλα λόγια,όμως νομίζω όντας πια 46, σε μια εποχή κυνική κι απόλυτης ισοπέδωσης χρειάζεται να τιμούμε όσους πραγματικά αξίζουν.
           Εξάλλου υπάρχουν και κάποιες μπύρες που με είχατε κεράσει τον Ιούνη 1981, "να τις πιεις μαζί με τους φίλους σου", που περιμένουν πάντα και τη δική σας παρουσία,στο αέναο παιχνίδι Δράσης-Αντίδρασης...