Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Γεννημένος το 1766 στο Cumberland της Αγγλίας, από οικογένεια QUAKERS – Κουακέρων- ο Τζον Ντάλτον έμεινε στην Ιστορία της Επιστήμης κυρίως ως ο ερευνητής που θεμελίωσε την Ατομική Θεωρία στη Χημεία

1792. Αχρωματοψία

Το 1792 , σε ηλικία 26 ετών o John Dalton εντοπίζει στον εαυτό του την ανθρώπινη πάθηση «αχρωματοψία» την οποία και μελετά. Αυτό είναι και το αντικείμενο της πρώτης δημοσίευσής του. Δυο χρόνια αργότερα, δημοσιεύει το έργο του Εξαιρετικά γεγονότα που σχετίζονται με την όραση των χρωμάτων. Εκεί αναφέρεται και στην αχρωματοψία από την οποία πάσχει και ο αδελφός του.

1801. Νόμοι των αερίων

Το 1801 στο Παρίσι ο Joseph GAY- LUSSAC κάνει την ακριβέστερη μέχρι τότε έρευνα στην ισοβαρή θέρμανση και τη συνεπαγόμενη ΔΙΑΣΤΟΛΗ των αερίων και στην ΙΣΟΧΩΡΗ θέρμανσή τους.

Την ίδια εποχή ένας στο Manchester, ο 35χρονος τότε John Dalton, κάνει το δικό του επιστημονικό ντεμπούτο με μετρήσεις στα αέρια για να οδηγηθεί κι αυτός στη διαπίστωση ότι «σε ίσες αυξήσεις της θερμοκρασίας όλα τα αέρια διαστέλλονται με τον ίδιο τρόπο».

1807. Χημεία. Ο νόμος των απλών πολλαπλασίων.

Το 1807 ο Dalton, αφοσιωμένος στη Χημεία οδηγήθηκε στον νόμο των απλών πολλαπλασίων. «Όταν δύο στοιχεία Α και Β συνέρχονται για να δημιουργήσουν περισσότερες από μία χημικές ενώσεις , τα βάρη του ενός στοιχείου Α που αντιδρούν κάθε φορά με το ίδιο βάρος του άλλου στοιχείου Β , βρίσκονται σε σχέση απλής αναλογίας μεταξύ τους» .

1808. Ατομική Θεωρία

Στην αυγή του 19^ου αιώνα η παλιά και - επί αιώνες - περιθωριακή ιδέα ότι η ύλη αποτελείται από αδιάκοπα κινούμενα σωματίδια αναζωπυρώθηκε. Στην περιοχή της Χημείας η ιδέα έδωσε μια ΘΕΩΡΙΑ, την Ατομική Θεωρία, η οποία μπορούσε να αξιοποιηθεί για την ερμηνεία και την πρόβλεψη των χημικών αντιδράσεων.

Στην περιοχή της Φυσικής η ίδια ιδέα οδήγησε στη λεγόμενη ΚΙΝΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ των αερίων η οποία, στα μέσα του αιώνα με το έργο του Rudolf Clausius, του James Clerk MAXWELL και του Ludwig BOLTZMANN , συνέβαλε στη θεμελίωση της Θερμοδυναμικής.

Ο βασικός πάντως πρωταγωνιστής της αναζωπύρωσης ήταν ο Τζον Ντάλτον ο οποίος το 1808 έκανε την πρόταση για την Ατομική θεωρία ως χημικός.

Γεννημένος το 1766 στο Cumberland , έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μετεωρολογία και τη σύνθεση της ατμόσφαιρας. Προσπαθώντας να κατανοήσει τις ιδιότητες των ΑΕΡΙΩΝ υπέθεσε ότι κάθε αέριο – και αργότερα κάθε σώμα – συγκροτείται από άτομα για τα οποία πίστευε ότι κινούνται συνεχώς και είναι τα μικρότερα σωματίδια ύλης. Αρχικά είχε υποθέσει ότι όλα τα άτομα έχουν το ίδιο μέγεθος για όλες τις διαφορετικές ουσίες. Γρήγορα ωστόσο κατάλαβε ότι ήταν αδύνατον να συμβιβάσει τη συμπεριφορά των αερίων με αυτή την υπόθεση και κατέληξε στην ιδέα ότι το μέγεθος των ατόμων ποικίλλει. Τα θεώρησε μικρές συμπαγείς σφαίρες και προσπάθησε να προσδιορίσει τις τιμές του βάρους – της μάζας - των διαφόρων ατόμων. Κατέληξε έτσι να ερμηνεύσει βασικούς εκείνη την εποχή ΝΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΑΣ, όπως ο ΝΟΜΟΣ για τη διατήρηση της μάζας ο ΝΟΜΟΣ των σταθερών αναλογιών και ο ΝΟΜΟΣ των απλών πολλαπλασίων. Παράλληλα επινόησε ένα σύνολο συμβόλων για να περιγράψει τη θεωρία του. Στη λογική ότι τα άτομα ήταν σφαιρικά τα σύμβολά του ήταν κύκλοι που περιείχαν διάφορες γραμμές τελείες ή γράμματα και καθένα σύμβολο παρίστανε ένα άτομο. Η πρώτη σχετική εργασία δημοσιεύτηκε το 1805 σε μνημόνιο του περιοδικού του Manchester Literary and Philosophical Society, το 1805.

1808. New System of Chemical Philosophy

Το 1808 κυκλοφόρησε το σημαντικότερο ίσως βιβλίο του με τίτλο Ένα νέο σύστημα της Χημικής Φιλοσοφίας

1808. Νόμος των μερικών πιέσεων

Ενώ έχει ήδη προτείνει την υπόθεση για μια ΑΤΟΜΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ θα διατυπώσει τον λεγόμενο Νόμο των μερικών πιέσεων. Σε αυτόν εισάγει την έννοια «μερική πίεση αερίου» . Αναφερόμενος σε ένα μίγμα αερίων ορίζει τη μερική πίεση ενός από τα αέρια του μίγματος , έστω του Α, ως την πίεση που θα επικρατούσε στο αέριο Α εάν στην ίδια θερμοκρασία καταλάμβανε όλο τον όγκο του μίγματος. Στην τελική του διατύπωση ο νόμος διακηρύσσει ότι η πίεση ενός μίγματος αερίων είναι ίση με το άθροισμα των μερικών πιέσεων.

1844. Ο θάνατος .

Ο John Dalton έζησε 78 χρόνια. Σε όλη του ζωή φρόντιζε να καταγράφει σε ημερολόγιο σημειώσεις για τις καιρικές συνθήκες.

Πριν φύγει για πάντα ζήτησε να γίνει νεκροψία στο πτώμα του, προκειμένου να διευκρινιστούν τα αίτια της αχρωματοψίας του.

Πέθανε το 1844 και η πόλη του Μάντσεστερ τον κήδεψε με τιμές που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές λιτότητας που χαρακτηρίζουν τις ζωές των Κουακέρων. Τις ίδιες αρχές της απλότητας και της σεμνότητας με τις οποίες έμαθε να ζει . Το Μάντσεστερ πάντως, τον είχε τιμήσει και όταν ακόμη ήταν εν ζωή, στήνοντας τον ανδριάντα του, στο Δημαρχείο της πόλης, το 1827.

.