Πως η σύγχρονη Ελληνική σημαία οριστικοποιήθηκε στη σημερινή μορφή:

Είδαμε ότι κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας και το πρώτο έτος της επανάστασης επικράτησε πλήθος σημαιών. Αυτό ήταν αναμενόμενο αφού δεν υπήρχε κεντρική διοίκηση. Ο σταυρός σπάνια απουσίαζε από τις σημαίες της επανάστασης. Οι σταυροί που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ο κόκκινος σε λευκό του Αγίου Γεωργίου, ο μπλε σε λευκό του Αγίου Μιχαήλ ο λευκός σε μαύρο του Αγίου Πιράν,  η γνωστή Ελληνική σημαία της ξηράς, η σημαία που ύψωσε ο Γιάννης Σταθάς από το 1800.

          

Η σημαία αυτή χρησιμοποιήθηκε από την Γαλλία και το Γαλλικό ναυτικό το 1638-1670, το 1670 καθιερώθηκε η λευκή σημαία, κυμάτιζε όμως σε πολλά Γαλλικά πλοία ως το 1790. Η σημαία αυτή με τα τέσσερα  fleurs-de-lys κυματίζει και σήμερα στο Γαλλικό Κέμπεκ του Καναδά.

Τον λευκό σταυρό σε άσπρο φόντο βλέπουμε επίσης στην σημαία που χρησιμοποίησαν οι Έλληνες εθελοντές  στην εκστρατεία του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο το 1798, μαζί με τα χρώματα της Γαλλικής σημαίας (βλέπε σημαίες τη επανάστασης). Ας σημειώσουμε ότι οι περισσότερες γνωστές σημαίες ήταν οι ναυτικές διότι τα εμπορικά πλοία διέσχιζαν διαρκώς την Μεσόγειο και όλη την γη. Ο Ελληνικός εμπορικός στόλος τότε προκειμένου να έχει ελεύθερη ναυσιπλοΐα, έφερε σημαίες Ευρωπαϊκών κρατών. Χαρακτηριστικό των ναυτικών σημαιών ήταν το καντόνιο πάνω δεξιά και δίπλα οι ρίγες, κόκκινες, πράσινες, μπλε και άλλοι συνδυασμοί ή χρώματα. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η επιχείρηση της ανατολικής Ινδίας (Αγγλικών συμφερόντων)από το 1630-1711 χρησιμοποιούσε στις εμπορικές σημαίες της στο καντόνιο τον σταυρό του Αγίου Γεωργίου και εννέα ρίγες κόκκινες άσπρες, αργότερα ένδεκα ή δεκατρείς

     

Από το 1711-1830 τον σταυρό αντικαθιστά το Union Jack.

Έχουν τεθεί ερωτήματα αν από αυτή την σημαία προήλθαν η Αμερικάνικη και η  Ελληνική.

Όπως βλέπουμε στην πρώτη εθνοσυνέλευση επιλέχτηκαν για την σημαία τα χρώματα μπλε και άσπρο και ανατέθηκε στο εκτελεστικό σώμα να καθορίσει την μορφή. Πολλοί είναι οι λόγοι που έκανα την εθνοσυνέλευση να επιλέξει τα χρώματα αυτά. Τα χρώματα της Θεάς Αθηνάς, των βυζαντινών αυτοκρατόρων, των φορεσιών των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του θρόνου του Οικουμενικού Πατριάρχη, της γης και της θάλασσας της Ελλάδας. Με το μπλε συμβόλιζαν οι Τούρκοι στην Γραικοτούρκικη σημαία την Ελλάδα. Το  μπλε κατά την Ελληνική Επανάσταση υποδήλωνε τη δικαιοσύνη και την πίστη, το λευκό, την ηθική καθαρότητα και την αγνότητα τού σκοπού. Υπάρχει κείμενο που διατηρήθηκε προφορικά που γράφει ότι ο Φιλικός  Μαυροκορδάτος όταν υπέγραφε το ψήφισμα αντικατάστασης της σημαίας της φιλικής Εταιρείας είπε: "Αφού χρυσοί μου διπλωμάται, σας κάμνει τόσον κακόν η σημαία της Φιλικής Εταιρείας, σας τη αλλάζω ευχαρίστως με τα χρώματα της φουστανέλας και της βράκας". Τα χρώματα και τα σύμβολα της φιλικής εταιρείας και κάθε σύμβολο αποκλείστηκαν για να μη θεωρηθεί η επανάσταση καθοδηγούμενη από μυστική εταιρεία που επιβουλεύεται της αυλές της Ευρώπης, όπως πίστευαν τότε. Τότε θεωρούσαν την Ελληνική επανάσταση συνέχεια των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης και κάθε μυστική εταιρεία ήταν απειλή γι' αυτούς. Μετά από την επικρατούσα τότε κατάσταση έπρεπε να επιλεγεί ο σταυρός, επιλέχτηκε αυτός που γνώριζε η Ευρώπη του πρώην ναυτικού της Γαλλίας που είχαν χρησιμοποιήσει οι Έλληνες αρκετές φορές κατά την επανάσταση. Αφού καθορίστηκε ο σταυρός της ξηράς, οι σημαίες της θάλασσας ήταν συνηθισμένο τότε να έχουν καντόνιο πάνω δεξιά και ρίγες, είχε σχεδόν καθοριστεί η σημαία τη θάλασσας που θύμιζε αρκετά την Αμερικάνικη και προφανώς ήταν προσφιλής στις μεγάλες δυνάμεις. Δεν υπάρχει μαρτυρία γιατί επιλέχθηκαν εννέα ρίγες και όχι άλλο νούμερο ίσως από την σημαία της επιχείρησης της ανατολικής Ινδίας ή από το οικόσημο του Νικηφόρου Φωκά που διατήρησαν οι Καλλέργες και έκαναν σημαία ή από το πολυχρησιμοποιημένο κατά την επανάσταση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι σε κάθε ρίγα αντιστοιχεί μία συλλαβή του " Ε-ΛΕΥ-ΘΕ-ΡΙ-Α Η ΘΑ-ΝΑ-ΤΟΣ" και ότι τα χρώματα της προήλθαν από τον ουρανό και την θάλασσα όπως βλέπουμε στην εικόνα παραπάνω.

 

Βιβλιογραφία

  • "Ελληνική σημαία" του Δημήτρη Κ. Αγγελή, εκδόσεις, Προσκήνιο, Αθήνα 2001.
  • ''Η Ελληνική Σημαία από τους αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα'',του Νικόλαου Ζαφειρίου εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις, Αθήνα 2001.
  • ''Η ιστορία της Ελληνικής Σημαίας'', του Ιωάννη Μαζαράκη-Αινιάν, Πολιτιστικό Ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου, Λευκωσία 1996.

 

 

 

Ελληνικές σημαίες

 

 
 

 

  

 

 

 

  

 

 

 

 
Σημαία του πρώτου έτους της επανάστασης όπως το εκτελεστικό σώμα νομοθέτησε.
Η σημαία που καθορίστηκε για τα πολεμικά πλοία.

 
Η σημαία που καθορίστηκε για τα εμπορικά πλοία. Εδώ χρησιμοποιήθηκε ο σταυρός των Κολοκοτρωναίων. Η σημαία αυτή καταργείται το 1833 από τον Όθωνα και αντικαθίσταται από την πολεμική.
 

 
 

 

          

 

 Έτσι θέλει η λαϊκή παράδοση να φαντάζετε ότι δημιουργήθηκε η Ελληνική σημαία.
 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 
 Σημαία αυτή της ξηράς ήταν σε χρήση το 1833-1824 και 1935-1970.
Σημαία αυτή της θάλασσας ήταν σε χρήση το 1833-1824 και 1935-1970. Το 1858 καθορίζονται οι διαστάσεις και οι αναλογίες των σημαιών.
Το 1925-1934 δεν υπάρχει το στέμμα στην σημαία μας. 
 

 
 

  
 Σημαία του Γεωργίου ’ (1845-1913).

 
 Σημαία Βασιλομήτορος Όλγας. (1845-1913).

 
 Σημαία του Κωνσταντίνου  ’, πρωτότοκου γιού του Γεωργίου ’.
 

 
 Σημαία της Σοφίας (1914).
 
 Βασιλικός θυρεός.
 
 Σημαία του Βασιλέως των Ελλήνων από το 1936.
 
 

 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

 

Ο ’γιος Γεώργιος είναι προστάτης του Ελληνικού στρατού. Γεννήθηκε το 275 μ.χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς. 18 χρονών στρατεύτηκε στον Ρωμαϊκό στρατό. Αν και νέος ήταν άριστος στις στρατιωτικές του υποχρεώσεις γι' αυτό τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμητος. Εκείνη την εποχή (303) ο Διοκλητιανός κήρυξε διωγμό κατά των χριστιανών. Ο Γεώργιος 28 ετών τότε ομολόγησε την πίστη του, παρά τα αξιώματα που του είχαν δώσει. Τότε άρχισε για τον ’γιο μία σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Τον λόγχισαν, τον έρριψαν σε λάκκο με ασβέστη, τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Τέλος τον αποκεφάλισαν προσευχόμενο το 303.  Η λαϊκή παράδοση έπλασε τον εξής μύθο με τον δράκο. Ο δράκος φύλαγε τα νερά μιας πηγής και τα άφηνε να ρέουν όταν έτρωγε έναν άνθρωπο. Έτσι οι κάτοικοι όριζαν με κλήρο τον άνθρωπο που επρόκειτο να φάει ο δράκος. Ο κλήρος έπεσε στην βασιλοπούλα που την έσωσε ο ’γιος αφού σκότωσε τον δράκο. Ο μύθος υπάρχει με διάφορες παραλλαγές σε διάφορες εποχές. Τον ’γιο Γεώργιο πήραν από το Βυζάντιο οι Ρώσοι και άλλοι Ευρωπαίοι και τον χρησιμοποίησαν στις σημαίες τους. Από εκεί τον πήραν οι Έλληνες και τον χρησιμοποίησαν στις σημαίες τους επί Τουρκοκρατίας.

 
 Σημαία του διαδόχου  από το 1936.

 
Το 1864 καθορίζεται η σημαία που βλέπουμε για τα τάγματα του πεζικού.

 

  
 

 
 

 

  

 

  
Αυτός ο τύπος της σημαίας προορίζονταν αποκλειστικά για τη θάλασσα. Η σημαία με τις ταινίες αποτελεί το μοναδικό επίσημο τύπο της Ελληνικής από το 1978 (Ν. 851).

 
Η σημαία της αεροπορίας μας φέρει στο κέντρο το διακριτικό της.

 

  
 

 
Η  συλλογή  και  επεξεργασία  του  υλικού  έγιναν  από  τον  Σκαφίδα  Ζαχαρία